Als student ben je natuurlijk niet 24/7 aan het leren. Ook feestjes, sport en leuke dingen doen horen bij het studentenleven. Vaak kletsen we even bij op het terras. Maar met adhd is dat best een uitdaging.
Het terras
Een drankje doen is altijd gezellig. Maar op het terras zijn erg veel afleidingen. Express ga ik met mijn rug naar de straat zitten, zodat ik niet kan worden afgeleid door voorbijgangers. Om mij heen gebeurt van alles. Als iemand iets tegen mij aan het praten is, word ik afgeleid door gesprekken van de mensen aan de tafel naast ons. ?uhu?, zeg ik dan tegen mijn vriendinnen, terwijl ik ze helemaal niet heb gehoord. Nu maar hopen dat het geen vraag was.
Ook de obers zijn afleiding. Ze lopen telkens maar rond en je bent toch wel heel benieuwd wat hij of zij aan het doen is. De ober loopt naar de verkeerde tafel, loopt weer terug naar binnen om te kijken naar welke tafel ie wel moet, om vervolgens weer terug te lopen naar de goede tafel. Ondertussen heb ik niet meegekregen waar mijn vriendinnen het over hadden.
Ook de decoraties op tafel zijn enorm afleidend. Het bierviltje onder mijn glas is binnen enkele minuten in 100 kleine stukjes gescheurd. Het kaarsje op de tafel blaas ik binnen 10 minuten al ?perongeluk? uit. De drankkaarten en de menukaart lees ik 10 keer ? meestal opzoek naar spelfouten, want dat is blijkbaar interessant voor mij. En dan zullen we maar niet beginnen over het nepbloemetje dat binnen de kortste keren uit het nepzand is getrokken.
Uiteten
Een hapje eten is eigenlijk hetzelfde verhaal als op het terras zitten. Toch is dit nog n?t een tikkeltje moeilijker. Op het terras zit je buiten, in een restaurant zit ik meestal binnen. Daar heb je naast de nepbloemetjes, menukaarten en bierviltjes n?g meer afleiding. De ergste van allemaal; muziek. Constant focus je op de muziek. Vooral als muziekliefhebber is dit een drama. ?ken ik dit nummer? Oh dit klinkt wel lekker. Even opzoeken hoe dit nummer heet hoor?. En weer heb ik het hele gesprek gemist. Dan komt er ook nog eens keuzestress bij kijken. En menukaart met tal aan lekkere maaltijden. Het is al een drama om een hoofdgerecht te kiezen, laat staan het dessert. Nadat ik uiteindelijk een keuze heb gemaakt is het nog niet gedaan met de afleiding. Open keukens zijn namelijk een hell! Alles wat er in de keuken gebeurt kun je zien en horen. Ik vraag me dan altijd af of ze al bezig zijn met mijn eten. En dan al dat eten wat voorbij komt, dat ziet er ook goed uit zeg. En dan heb je nog de afwasser die een bord of een glas laat vallen.
Het moment waarop mijn vriendinnen, of met wie ik dan ook uiteten ben is dan toch wel fijn. Betalen, naar huis en op de bank uitbuiken. Uiteten met ADHD is toch best vermoeiend.
Groetjes, Robin
Wil jij meer informatie over ADHD tijdens je studie?
Bekijk hier alles over ADHD op school!
Over de auteur
Hoi lezers!
Mijn naam is Robin, ik ben 18 jaar jong en ik ben een trotste adhd?er. Ik wilde als klein meisje het jeugdjournaal presenteren. vandaar dat ik nu op de school voor journalistiek studeer. Ik woon nog lekker thuis samen met mijn broertje, vader en moeder. Naast mijn bijbaantje in de supermarkt doe ik ook nog vrijwilligerswerk ?n hockey ik in het gezelligste team van de club. Maar mijn grootste hobby is toch wel muziek maken, luisteren en concerten bezoeken.
In groep 8 werd ik gediagnostiseerd met ADHD, en ik ben er trots op.
