Tunnelvisie. Is dat een ADD-ding?

  Ik heb er namelijk flink last van en vaak ben ik mij er niet eens van bewust

Huisje, boompje, bee.. euh kindertjes

Zo was ik er als puber van overtuigd dat ik mijn school af zou maken, dan zou trouwen en eindigen met 5 kinderen aan mijn rok terwijl ik de afwas deed…. Ik las namelijk heel graag die oude boekjes voor meisjes die in de jaren 50 geschreven waren en toen ging dat zo. Voor mij betekende dit automatisch dat het leven dan ook voor alle meisjes volgens dit patroon verliep.

Dus toen ik klaar met school was en gewoon aan het werk moest, was ik echt een soort van verbaasd. Niet dat ik het heel erg vond, want het idee van perfecte huismoeder met al die kids benauwde me behoorlijk. En rokken zijn ook niet echt mijn ding.

De ideale baan voor mij

Nu ben ik begin 50 en werk ik nog steeds. In een baan waar ik veel in beweging ben en met mensen met een verstandelijke beperking mag werken. In deze baan heb ik ook slaapdiensten. Ik begin dan om 16:00 uur.

Ideaal!!

Dat houdt dan in dat ik op mijn gemak om een uur of 9 wakker word en dan het vaste ritueel afdraai; Het maken van mijn planning. Als ik om 16:00 begin, dan moet ik om 15:15 de deur uit, dus uiterlijk 14:30 de douche in… Dit is altijd hetzelfde maar iedere keer moet ik het toch weer even uitrekenen om het helder te krijgen.

Bij een middag/avonddienst volg ik hetzelfde patroon. ‘Zo laat beginnen, zo laat de deur uit, zo laat douchen’. Ik kijk tot die tijd tv, drink koffie en surf wat over het internet. Meer is er eigenlijk niet. Ja, een keertje stofzuigen, of een wasje draaien en ophangen maar meer niet, want ik moet later gaan werken.

Wat vertel je me nou?

Op een keer hoorde ik een collega, die de slaapdienst in kwam vertellen dat ze die dag nieuwe schuttingen had uitgezocht voor de tuin. Een andere keer zei een collega dat ze net voor haar dienst naar haar moeder was geweest. Ik viel bijna van mijn stoel. Hoe kon dat nou? Ze moesten toch naar hun werk? Dan is het toch onmogelijk iets anders te gaan doen?

Nou, dat het niet onmogelijk was, dat was een openbaring en, wow, ik heb ineens meer tijd want ik ga nu ook gewoon naar de kapper, bij een vriendin langs of een boodschap doen voordat ik naar mijn werk ga. Nou ja, soms. Ok, zelden… Maar de mogelijkheid staat open!

Elk nadeel hep sun foordeel

Ik maak er maar grapjes over maar eigenlijk leg je jezelf onbewust een hoop beperkingen op. Zoals dat ik bijvoorbeeld heel veel dingen mijn verantwoording maak omdat ik gewoon niet overzie dat ik iets kan delegeren. Pas wanneer een ander mij er op wijst, zie ik dat de dingen anders kunnen. 

Nou ja, so be it.

Aan de andere kant, zaken die niet sinds mijn jeugd in mijn denkwijze zijn ingesleten bekijk ik van alle kanten, analyseer ik en overdenk ik. Kan ik een ander dan weer mooi op nieuwe inzichten brengen. Zo ben ik gelukkig niet altijd de enige die ‘oh ja’ zegt.

Doe jij alles nog via hetzelfde ritueel of sta jij net zoals ik open om nieuwe dingen te proberen? Laat jouw reactie achter onderaan deze pagina.

Groetjes,

Sietske