Een ADD blog met een boodschap
Meerdere boodschappen. Het doen daarvan. Daar gaat deze blog over. Hoe ik de wekelijks terugkerende activiteit ?boodschappen doen? ervaar met mijn ADD. En hoe ik langzaamaan leer hoe ik het mezelf hierbij zo gemakkelijk mogelijk kan maken. Misschien herken je iets van wat ik schrijf. En hopelijk heb je dan iets aan mijn leerpunten. Laat ik beginnen met uitleggen wat boodschappen doen voor mij is.
Boodschappen doen is voor mij een mentale uitdaging
Ik ben niet zo praktisch ingesteld. Verzin een praktische klus voor me en ik maak het ingewikkeld. Ik doe dat niet expres, het beste leg ik je uit hoe het bij mij werkt aan de hand van een metafoor. Denk eens aan de wegwerkzaamheden die je in ons landje nogal vaak tegenkomt. Dan denk je vast net als ik: ?Waar is dat toch allemaal goed voor? De weg was prima zoals ie was, nu is het chaos en duurt het veel langer om van A naar Beter te komen.? Blijkbaar zijn deze wegwerkzaamheden wel nuttig, anders zou er niet zoveel overheidsgeld in gestoken worden. Welnu, in mijn hoofd worden ook wegwerkzaamheden uitgevoerd, die onnodig lijken ? maar dit niet zijn – en die vertraging opleveren. Bijzonder veel wegwerkzaamheden worden uitgevoerd bij het doen van de wekelijkse boodschappen. Ik ken mensen die gaan gewoon ff boodschappen doen. Voor de hele week. Z?NDER BOODSCHAPPENLIJST. Ze wandelen heel nonchalant wat door de schappen en komen thuis met alles wat ze voor de week nodig hebben. Ik kan dat niet. Mijn hersenen breken eerst de weg op en voeren dan wat werkzaamheden uit die onnodig lijken maar het niet zijn. Daardoor is het chaos in mijn hoofd en duurt alles langer.
Ik denk vooraf diep na over alles wat ik nodig heb
Omdat mijn hoofd allerlei waarschuwingssignalen afgeeft van overprikkeling, pak ik het doen van boodschappen planmatig aan. Met een boodschappenlijst. Ik heb deze zelfs in de computer ingetypt en hoef alleen maar in te vullen hoeveel ik van wat nodig heb. In theorie dan, want de praktijk is natuurlijk wat weerbarstiger, dan moeten er dingen tussen gepriegeld worden die er nog niet op stonden waardoor de prachtige lijst alsnog een ietwat provisorische uitstraling krijgt.
Enfin, ik begin met het bedenken wat we deze week gaan eten. Dat is direct een grote uitdaging voor mijn hersenen, want koken is ook een activiteit ? eigenlijk zijn het meerdere activiteiten tegelijkertijd – die ik alleen via enkele wegomleggingen kan uitvoeren. Ik kook niets zonder recept bij de hand. Daarom kan ik alleen met behulp van recepten bepalen wat ik nodig heb voor mijn boodschappenlijst. Die recepten moet ik eerst opzoeken voordat ik ?berhaupt verder kan met mijn boodschappenlijst. Vervolgens moet ik in de kasten kijken of ik de benodigde ingredi?nten wel of niet in huis heb. De moed zakt me in de schoenen bij deze chaos en vertragingen. Er ontstaat een file in mijn hoofd. Een file van gedachten die ongeduldig naar elkaar toeteren. Het is ??n grote bak herrie in mijn hoofd. En ik kan niet tegen herrie. Dan versta ik mezelf niet meer. En dat terwijl ik nog steeds thuis ben, er ligt nog geen b??dschap in mijn winkelwagentje. Als ik eenmaal in de supermarkt ben aangekomen, wordt dat nog een stapje erger.
Boodschappen doen overprikkelt me
In de supermarkt zijn namelijk heel veel mensen. Die zich allemaal tegelijk voortbewegen – veelal met boodschappenkarretjes, die ze te pas en te onpas foutparkeren – die tegen het verkeer inrijden, inhalen waar het niet is toegestaan en die me de doorgang verhinderen of me zelfs aanrijden. Dit is heel verwarrend en nerveus makend voor me. En dan heb je ook nog de schapindeling in de winkel. Die regelmatig verandert. Al is het alleen maar omdat er een product uit het assortiment is gehaald. Precies mijn lievelingsproduct natuurlijk. Of erger nog, een lievelingsproduct van ??n van mijn kinderen. Moet ik op stel en sprong op zoek naar een passend alternatief. Maar het ergst van boodschappen doen, vind ik dat er zoveel verschillende variaties op een product bestaan. Neem iets simpels als pindakaas. Er zijn zoveel varianten en merken. Je ziet door de potten de pindakaas niet meer. En dat gaat op voor zo?n beetje alle producten, ook voor de basisproducten zoals boter, kaas en eieren. De enige supermarkt die redelijk eenvoudig is gebleven tot dusver, dat is een supermarkt met een Duitse naam. Het heeft me jaren geduurd voordat ik die vond. En ik ben al jaren trouw aan deze supermarkt. Tot aan vandaag. Want vandaag is een kleine stap voor de mensheid, maar een grote stap voor mij.
Vandaag doe ik voor het eerst mijn boodschappen online
Bij die winkel met een olifantennaam. Want die Duitse winkel bezorgt helaas (nog) niet thuis. Het is wel spannend hoe het zal gaan, want ik ben nogal verknocht aan bepaalde items van die Duitse winkel. Maar goed, ik heb me voorgenomen dat ? hoe dan ook ? ik ten minste een keer mijn weekboodschappen online ga doen. Kijken hoe ik me daarbij voel.
Ik ga snel aan de slag, want ik merk dat ik nu ook een soort overprikkeling ervaar. Dat komt enerzijds doordat het maken van mijn boodschappenlijst en het winkelen nu tegelijkertijd gaan plaatsvinden. Anderzijds komt het door de tijdsdruk die ik ervaar, want ik las dat ik v??r 12 uur mijn bestelling af moet hebben en het gaat nu richting 11 uur. Geen tijd te verliezen dus. Ga ik snel aan de slag en koppel ik je straks terug hoe het is gegaan. Tot later.
Okay, het is gebeurd. De bestelling is eruit. Het was wel even wennen want ik koop op basis van plaatjes in plaats van producten die ik desgewenst kan vasthouden, maar als ik intyp wat ik nodig heb, brengt het programma me in een oogwenk bij het juiste schap. Tevens kost het me een paar duiten extra, wel liefst 25 procent meer dan ik gewend ben, want die olifantenwinkel is duurder dan de Duitse winkel en er zijn bezorgkosten – die ik heb omzeild door een actieproduct te kopen. Een product dat ik al heel lang wilde hebben, dus ik ben blij dat ik die nu eindelijk in huis heb. Morgen. Als mijn boodschappen worden thuisbezorgd, helemaal tot in mijn keuken ????.
Ik heb gemerkt dat ik minder overprikkeld ben dan normaal gesproken na het doen van de weekboodschappen.
Digitaal boodschappen doen is rustiger
Vind ik. Niemand rijdt tegen me aan en ik kan niet verdwalen in de schappen. Alhoewel, ik heb wel last van de grote variatie aan producten. Al die plaatjes onder elkaar van vooral vleeswaren en kaas deden me duizelen. Ik heb het een beetje beperkt door wat te toveren met zoekwoorden, maar het blijft behelpen ten opzichte van die Duitse winkel. Echter, ik verwacht dat ik in de loop der tijd precies weet welke variant en merk ik nodig heb. Het allerfijnst vind ik dat ik de boodschappen niet op de band hoef te leggen bij de kassa. Want dat is altijd balanceren tussen zo geordend mogelijk alles neerleggen – met het oog op het in de tassen doen – en zo snel mogelijk alles neerleggen – om te voorkomen dat de kassi?re van de producten een toren bouwt die nog schever is dan die van Pisa.
Totdat die Duitse winkel thuisbezorgt, doe ik mijn boodschappen dus online bij die winkel met die olifant. Maar ik moet nu maken dat ik wegkom, want hij loopt recht op me af. Met zijn grote spuit blaast hij zo mijn boodschap uit.
Ben je benieuwd naar andere blogs van mij, klik hier dan en kom een kijkje nemen.
Wil je meer weten over ADHD in het dagelijkse leven?
Bezoek onze lifestyle pagina!
Over de auteur
Leuk je hier te zien. Mijn naam is Zara, althans mijn schrijversnaam. Ik ben 48 jaar en woon samen met mijn drie kinderen van 15, 13 en 11. Het zijn meiden ook nog, met energie voor tien. Mijn middelste dochter heeft ADD, net als ik. Door haar diagnose en door het besef dat ik mijn hele leven al ?anders? ben dan anderen kwam ik hier achter. Ik ben herstellend van een burn-out, een depressie en een slaapstoornis. Schrijven over mijn ervaringen helpt me. Aan reacties van lezers merk ik dat het anderen ook helpt. Dat maakt me blij!
Heel mooi om de andere kant van Zara te lezen. Nooit geweten! Knap de stappen die je zet!
Dank je wel Debby, en het klopt dat ik stappen heb gezet. Twee jaar geleden deed ik nog drie dagen over de boodschappen (geen grap!). Verbetering zie je door terug te kijken naar waar je eerst stond en te beseffen waar je nu bent.
Hi Zara, zo leuk om je bij ADHDpositief te zien! Meer dan dank dat je dit wilt doen : ) En heel erg goed geschreven. Hiermee help je weer vele anderen. Op naar een leuke samenwerking……… Groetjes, Bart
Ik zet altijd mijn koptelefoon met muziek op, vaak ook nog best hard. Gelukkig sluit mijn koptelefoon ook omgevingsgeluiden af. Tot aan de kassa, ik wil graag weten hoe vaak ik nee moet zeggen tegen de actiezegels. En het is wel zo sociaal. Op die manier red ik het net. Misschien vinden anderen het storend dat ik mijn koptelefoon ophoud, ik vind het storend dat mensen zomaar ineens stoppen, een wagentje dubbel parkeren of dat soort dingen.
Wat knap, en goed geschreven.
Budget Tipje: ga 1 keer per maand, op een rustig tijdstip, een voorraad halen bij je favoriete duitse winkel.
alleen de basis spullen, als je daar plaats voor hebt . Zoals bv pasta, soepen, broodbeleg, oli?n.
Maak v t voren een lijstje met die producten , en gewoon veel inladen.
En dan de rest online laten bezorgen. Scheelt weer in portemonee.
Ik word helemaal blij van deze reacties. Dank daarvoor allemaal. Ik zie ook opmerkingen op Facebook, maar ik zit niet op facebook – geeft me teveel prikkels momenteel – dus ik kan ze helaas niet lezen. Op wat ik wel heb kunnen lezen, hierbij mijn reactie.
Bart en team: dank voor de warme ontvangst op deze positieve site. En zeker op naar een positieve samenwerking :-).
Bailey, wat een uitvinding die koptelefoon. Ik krijg hierdoor het idee om oordopjes in te doen de eerstvolgende keer dat ik ergens iets moet kopen.
E, dat is een supertip. Ga ik toepassen, kom ik af en toe weer even terug in mijn favoriete Duitse winkel.
Super grappig, ik heb ook add en bij mij is boodschappen doen ook een klus maar bij mij gaat t op totaal andere vlakken mis!
Ik kook zelden op recept want ik kan of sommige ingredienten noet vinden, ik vergeet ze te kopen of ik lees er overheen bij het koken. Ik kook dus grotendeels uit de losse pols, maar dat is inmiddels geen groot probleem meer. Ik bedenk ook wat ik ga eten en schrijf dat in mijn agenda op… Zodra ik hem vind, oh wacht ik moet ook dat nog op ruimen en de was ook, oh hej daar is mijn fijne hardloopshirt. Uhm wat was ik aan het doen? Ohja agende, goed recepten bedacht en opgeschreven en dan nu boodschappenlijstje maken. Waar is mn pen, ik had m net nog……. Oh wacht ik heb m even in mn haar gestopt, snel even elastiekje pakken en oj dat moet ook nog opgeruimd. Yes lijstje, he waar is die pen nou ook alweer… Nou gevonden lijstje gemaakt, boodschappentas gepakt, lege flessen even nog oud papier mee, boodschappenlijstje… He waar is dat ding nou, oh wacht ik maak wel een nieuwe, waar is mn pen nu weer heen. Nja half uur later ben ik op weg met mn boodschappenlijstje… Of nouja 50% van de tijd want die andere 50% kom ik in de winkel, zoeken naar lijstje om te bedenken dat ik m toch thuis heb laten liggen. Dan 5x kriskros de winkel door (want ja het lijstje staat niet op volgorde) om er uiteindelijk thuis achter te komen dat iets niet op mn lijstje stond (wel op mn eerste bdw, die heb ik inmiddels gevonden) en dat ik iets niet heb wat wel op mn lijstje stond maar waar ik overheen heb gelezen in de winkel… En met allemaal extra dingen die niet op mn lijstje stonden… Misschien moet ik ook maar online mn boodschappen gaan doen…..
Boodschappen doen gaat wel maar dan ook echt alleen dat, wat ik direct nodig heb. (En dan nog vergeet ik altijd wel iets) Voor een langere periode boodschappen doen is te lastig. Daarom ga ik met mijn partner en loop er als een braaf kind achteraan. Zo nu en dan gooi ik iets in het wagentje waarvan ik zeker weet dat het op is. Blij dat het zo kan want anders ging ik ook online!
Ik merk dat ik niet de enige ben die ‘enige moeite’ heeft met het doen van boodschappen. Dat helpt me wel, die wetenschap. Manon, jouw hoofd zit trouwens vol met gedachten die mijn hoofd ook heeft. Het kwijtraken van het boodschappenlijstje is een hele herkenbare. Bij mij gebeurt het meestal in de winkel. E?n keer raakte ik echt in paniek toen ik mijn lijst kwijt was, dat was nog aan het begin van mijn burn-out. Ik informeerde enkele medewerkers en gelukkig kwam kort daarna ??n van hen naar me toe met mijn – inmiddels verfrommelde – lijst. Had hij tussen de sinaasappels gevonden….
En Sietske, jouw partner lijkt me behoorlijk AD(H)D-proof, gefeliciteerd :-). Heerlijk lijkt me dat, om zo boodschappen te doen.