“Een kijkje in de doorsnee gedachten van Irene?s niet zo doorsnee hoofd”?
De strijd
Soms zou ik willen dat ADHD geen voordelen met zich meebracht. Dat de diagnose het leven alleen maar moeilijker maakte en meer niet. Vele lieve mensen in mijn omgeving hebben geprobeerd een positieve draai te geven aan mijn ADHD door te zeggen dat ik daardoor wel creatief ben, en vrolijk en medelevend. En hoe goed de bedoelingen ook zijn, bij mij doet dat pijn.
ADHD vs Ik
Mijn energie, vrolijkheid en medeleven zijn mijn identiteit. Ben ik dan niet meer dan mijn ADHD? Zou ik zonder mijn diagnose slechts een leeg vat zijn waar de volledige persoonlijkheid mist? Het klinkt wat dramatisch, en laten we eerlijk zijn; dat ben ik ook, maar het is iets waar ik oprecht tegenaan loop. Ik heb het gevoel dat ik hard werk voor mijn goede kanten en het voelt oneerlijk om vervolgens alle credits te geven aan mijn ADHD.
Ik vs ADHD
En de negatieve dingen? Die mag ik wel schaamteloos afschuiven op mijn diagnose? Klinkt lekker makkelijk. Daar zou ik dan ook de verantwoording voor moeten nemen. En dat doe ik deels ook wel denk ik. Mijn chaos leg ik echt bij mezelf neer, niet bij mijn diagnose. Maar de constante herrie in mijn hoofd is toch echt mijn ADHD.
Score
ADHD: Herrie in mijn hoofd
Irene: Chaos, creativiteit, vrolijkheid, medeleven
Klinkt nog steeds niet heel eerlijk. Maar moet ik wel zo denken? Is het wel een situatie van score bijhouden? Immers ben ik niet voor 50% ADHD maar slechts voor 10% ofzo. Dus het zal nooit precies gelijk verdeeld zijn.
Ik vs Ik
Zo praat ik over mijn ADHD of het een apart hoekje is in mijn hoofd. Onzin natuurlijk. Het zit in me gewoven en ik ben nog bezig dat te accepteren. Het is een eeuwig gevecht met niet gekenmerkt willen worden door mijn ADHD.
In elk geval weet ik ??n ding zeker; als iemand complimenten geeft over mijn Wiskunde kennis, dan is dat compliment 100% voor mij.
Hebben jullie wel eens het gevoel dat je wordt bepaald door je diagnose? Of denk ik er te moeilijk over na? Laat het me weten! Ik hoor graag hoe anderen het zien ????
Wil jij meer informatie over ADHD & Diagnose?
Bekijk hier alles over de diagnose ADHD!
Over de auteur
Irene; klein meisje maar grote aanwezigheid.
22 jaar, studente en wiskunde nerd.
Fanatieke planner maar altijd te laat.
Kattenmens, Samenwonend en Theemuts.
ADHD & ADD gediagnostiseerd.
Chaotisch, impulsief en een beetje raar.
Maar vooral, ontzettend gewoon ????
Lastig he? De creativiteit en enthousiasme, spontaniteit, medeleven, inderdaad veel dingen die aan adhd’ers wordt toegeschreven, maar dat ben jij. Net als dat jij iemand met ADHD bent. Waar de ADHD voor zorgt en wie jij was geweest zonder ADHD kun je helaas niet scheiden. Ik zou dat ook wel willen, ok te weten tot in hoeverre ADHD invloed heeft en wat ik aan mijn persoonlijkheid kan toeschrijven. Uiteindelijk maakt het toch niks uit. Dat maakt ook dat ik er lang niet altijd voor kies om mijn diagnose te delen, uiteindelijk heb je het toch maar met mij te doen! Het acceptatieprobleem herken ik, ik zie met name de diagnose als een beperking, ook omdat ik mijn positieve kanten aan mijn persoonlijkheid toeschrijf denk ik haha! Aan de ene kant kun je zeggen dat ik een doorzetter ben, aan de andere kant heb ik misschien juist wel een overdreven bewijsdrang door mijn diagnose, herken jij dat als ‘stuudje’ ook?
Zeker in mijn studie moet ik inderdaad het maximale eruit halen van mezelf. Alsof dat de enige manier is om de HBO te volbrengen. Onzin natuurlijk. Maar als ik streef voor het beste, en ik maak chaos foutjes op tentamens, dan heb ik nog steeds een voldoende. Ik denk dat ik het daarom heb ontwikkeld als overcompensatie voor slordigheidsfouten. Weliswaar maak ik nu geen slordigheidsfouten meer en haal ik dus hoge cijfers. Ik ben nu ook hard bezig mezelf af en toe wat rust te gunnen maar het is moeilijk als er ergens iets in mij blijft roepen dat ik MOET leren wegens slordigheidsfouten.