Mijn ADHD in één gedicht

* ADHD *

Het zijn maar gewoon 4 letters op een rij,
een stoornis, een gave, wat betekent dit nu voor mij?

Aan de buitenkant valt je waarschijnlijk niets op,
het zit in mijn kop,
omdat ik van binnen alles opkrop.

Elke dag die enorme pieken en dalen,
niet kunnen focussen en steeds opnieuw afdwalen,
en voor mijn eigen gevoel gewoon wéér falen.

Emoties die alle kanten op schieten,
het wel willen maar soms niet kunnen genieten.

Plannen is iets wat ik waarschijnlijk nooit leer,
de tijd onderschatten elke keer weer.

Friemelen, wiebelen en peuteren aan maakt niet uit wat,
al geloof je het niet maar ook ik ben dit spuugzat.

Dat structuur de basis van mijn dag is,
bij afwijken gaat het dan ook vaak wel mis.

Dan word het weer vliegen rennen en zweten,
om gek van te worden moet je weten.
en na een drukke dag dus alsnog de helft vergeten.

Niet ‘kunnen’ luisteren bij het vertellen,
en daarna gewoon lekker dezelfde vragen stellen.

Jezelf voorbij lopen elke dag,
bij al kleine veranderringen groots van slag,
maar alsnog de dag door met een lach.

Boodschappen doen zonder lijstje op papier,
dat is voor mij echt niet de beste manier.

De spullen in mijn boodschappenmandje zijn overbodig,
serieus 95% heb ik niet nodig.

Ergens wel moe zijn maar niet kunnen slapen,
gewoon hyper worden bij het tellen van schapen.

Denken doe ik net even anders als de rest,
in oplossingen bedenken ben ik dus ook gewoon het best.

Het duurt even voordat je mij kent,
maar ook jij raakt er aan gewend.

Lees mijn gebruiksaanwijzing zorgvuldig door,
want ik ben erg zeldzaam hoor.

ADHD is voor mij..
Gewoon een overvolle batterij.

Gaby den Enting in samenwerking met ADHDpositief