ADHD gedicht: Dan is drukte maar mijn ZEN!

Dan is drukte maar mijn ZEN!

Gewogen… Te licht…
Voor het impulsieve geen tegenwicht…
Te veel prikkels waardoor ik zwicht…
En in mijn drukte is er geen overzicht…
Op alles letten lijkt mijn plicht…
En dat alle gaten worden gedicht.

Alleen loop ik mezelf snel voorbij…
Ben er met mijn hoofd dan niet meer bij…
Duizend klusjes op een rij…
En allemaal lijken ze geschikt voor mij…
En ook al maakt van alles een beetje mij niet blij…
Ik heb helaas niet nog een ik aan mijn zij.

Alleen ik denk… al was ik met zijn twee…
Dan had die andere vast ook duizend en één idee…
Deed hij ook overal aan mee…
En liet hij zich meevoeren als op de stroming van de zee.
En bespringt hij een trap…
In plaats van te lopen…
Tree voor tree.
Blijft grappig dat ADHD.

Misschien daarom altijd demonstratief?…
En in de kern misschien iets te lief?…
Misschien daardoor wel creatief…
En ook daarin impulsief.

Ik schrijf wat ik denk… wat ik voel…
Gewoon over een heleboel…
Want in mijn hoofd heeft geen één gedachte een stoel…
Maar is het eerder een gekrioel.
En zelfs al heeft het in eerste instantie nooit echt een doel…
Behalve het uiten van een gevoel.

Dit keer schrijf ik over wat niet wordt gezien…
De strijd om rust die ik zo verdien…
De wens van één in de hand…
Fuck die andere tien…
Tot aan mijn onzekerheid te falen bovendien…

Over het onder eigen druk bezwijken…
Tot aan nooit de kust bereiken…
Het misschien zelfs soms teveel naar mezelf kijken…
Nadat ik mezelf ben vergeten in mensen verrijken…
Want ook waar altijd beweging is kan stilstand…
Het enige zijn wat is te bereiken.
Schrijf over zonderling zijn in een wereld van gelijken…
Over waarom mijn hoofd altijd boven het helmgras zal prijken…
Adhd is overal… en valt niet te ontwijken.

Maar hé…
Het maakt me wie ik ben…
Misschien emotioneler dan ik om me heen herken…
Maar niemand schrijft zoals ik met dezelfde pen…
Dus ondanks dat ik soms niet zo goed plan…
Mezelf verspreek of me verlies in geren…
Ik heb gewoon de werking van een heel bijzonder gen…
So what… Dan is drukte maar mijn zen

Een gedicht van Robin van den Heuvel