Een kind kan de was doen

Hierbij een blog van Sylvia van Os. Sylvia is een?ervaringsdeskundige die zelf werkzaam is als ambulant begeleider in de psychiatrie.?Sylvia heeft de diagnose ADD en schrijft in haar blogs over waar ze tegenaan loopt, vaak serieus, maar vaak ook met een knipoog. In deze blog neemt Sylvia je mee door een dag waar ze voor de buitenwereld niet heel zichtbaar iets heeft gedaan, terwijl ze toch echt zeker weet dat ze geen moment heeft stil gezeten.

Hoe ontzettend stom dat het mij weer gebeurt!

Mijn gedachten gaan terug naar al die ontelbare momenten dat ik mezelf wel voor mijn hoofd kon slaan. Hoe ontzettend stom dat het mij weer gebeurt! Dat moment waarop ik met een volle boodschappentas en 3 dreinende kinderen voor de voordeur sta en tevergeefs mijn tas op de kop zet om mijn sleutels te vinden. Dat moment waarop ik in de auto naar t werk besef dat ik iets ben vergeten, terwijl ik vol goede moed ?s ochtends juist eerder ben opgestaan om mijn gezonde lunch voor te bereiden. Dat moment dat ik er achter kom dat ik dat belangrijke formulier wel heb ingevuld maar vervolgens niet heb opgestuurd. Dat moment dat ik voor de zoveelste keer mijn trainer app om te vragen op mijn bokshandschoenen te letten omdat ik ze weer eens vergeten ben na een training. Kan iedereen gebeuren, er is vast wel iets bij wat je herkent. Alleen gebeurt het bij mij net iets vaker.

?ADD

En nu is duidelijk waarom, het heeft blijkbaar een naam. De chaos, de onrust in mijn hoofd, het gevoel dat ik meer in mijn mars heb dan eruit komt. ADD! Weet je wat het gekke is? Dat ondanks mijn weerzin om etiketjes te plakken op mensen, ik blij ben dat het een naam heeft. Ik ben niet gek, het is niet raar dat het me soms zoveel moeite kost om het hoofd boven water te houden.Zo vaak mezelf kwalijk genomen dat ogenschijnlijk makkelijke opdrachten mij meer energie lijken te kosten. Naast die opluchting is er ook wel verdriet, want dit gaat niet meer weg. Ik kan er mee leren omgaan, maar ?rust in mijn hoofd? is een illusie geworden en dat is even slikken. Stiekem heb ik altijd gehoopt dat wanneer ik de rotzooi uit het verleden zou hebben opgeruimd, de onrust en drukte in mijn hoofd zouden verdwijnen. Het grootste voordeel is dat ik zelf nu beter snap hoe ik in elkaar zit, nu nog leren om mezelf daarvoor niet te veroordelen.. Dat ik niet lui ben omdat ik aan het eind van de dag voor de buitenwereld niet heel zichtbaar iets heb gedaan, terwijl ik zelf toch echt zeker weet dat ik geen moment heb stil gezeten.

?Is het nog gelukt met de was?

Hoe dat eruit ziet? Nou lees maar mee: Maandagmorgen, ik ben vrij, de kinderen zijn naar school en Marc is aan het werk. Geen echte plannen vandaag, alleen de was heeft zich flink opgestapeld, dus me voorgenomen om daar mee aan de slag te gaan. Ik neem me voor om naar zolder te lopen om meteen de was aan te zetten. Maar eerst bedenk ik me dat het handig is om vast wat spullen die toch naar boven moeten mee te nemen, dat scheelt me heen en weer lopen. Terwijl ik hiermee bezig ben valt mijn oog op de kalender. Oh, ja, schiet me te binnen, ik moest ook nog wat opschrijven, wat was het ook alweer? Volgens mij stond het in een appje. Ik scroll de verschillende appjes langs op mijn telefoon en op dat moment komt er een mail binnen. Een rekening, laat ik die meteen maar even betalen, ik heb er een hekel aan wanneer ik te laat ben. Wanneer ik toch bezig ben kan ik meteen even die rekening van de fysio bij de Menzis declareren. Dat lukt niet met de telefoon, dus start ik de laptop op. Ik maak een foto van de rekening en wil m uploaden naar Dropbox. Ik krijg echter een melding dat ie bijna vol is. Dus even wat ruimte maken door foto?s te verplaatsen naar de harde schijf. Oh jee, het is al half 1, eerst maar even een broodje eten. Na de lunch breng ik de bij elkaar gezochte spullen naar boven en ruim deze meteen op de juiste plek op. Speelgoed van de kinderen, verdwaalde kleren, zonnebrandcr?me. Terwijl ik die laatste opruim schiet me te binnen dat de tandpasta bijna op was, kan ik meteen even checken hoeveel er nog op voorraad is. Even later is de voorraadmand met drogisterij-artikelen uitgezocht en zijn de zwemspullen die er naast liggen gecheckt of de maten nog passend zijn voor de kinderen. ?we hadden toch ook nog een 10-badenkaart? waar ligt die eigenlijk? even op zoek, want tot hoelang is ie eigenlijk geldig?? De doos met papieren doorgespit, geen 10-badenkaart, maar wel een paar cadeaukaarten. Handig! We wilden het cadeau voor Yerodins verjaardag toch online bestellen, misschien kan dat wel met zo?n cadeaukaart. Kan ik meteen even een kop thee drinken. Geen schone theeglazen meer in de kast, wel in de vaatwasser. Pak ik die meteen even uit, dat is wel zo efficient. Wanneer ik de laatste schone vaat wegzet zie ik op de klok dat ik moet maken dat ik op school kom om de kinderen op te halen. Eenmaal terug begin ik met het voorbereiden van het avondeten terwijl de kinderen wat drinken en eten en ondertussen concurreren om mijn aandacht. Even later verdwijnt Vay?n naar buiten en Yerodin maakt gebruik van zijn dagelijkse portie WII-tijd. Rowyn heeft bedacht dat hij wil puzzelen, maar hij komt er niet helemaal uit. Of ik hem wil helpen. Ja hoor, zodra ik klaar ben met de groente snijden. Wanneer we de puzzel klaar hebben en een nieuwe willen pakken zie ik dat er wat door elkaar ligt. We pakken de rest van de puzzels erbij om ze te sorteren en te kijken welke compleet zijn en welke niet. Op het moment dat de vloer bezaaid ligt met puzzelstukjes komt Marc de woonkamer binnen, terug van zijn werk. Rustig overziet hij de chaos en vraagt even later: Is het nog gelukt met de was?

Ik ben benieuwd wat jouw ervaringen zijn? Leuk als je een reactie achterlaat : )

Groetjes Sylvia