Als docent levensbeschouwing met ADHD op een VO school, maak ik verschillende dingen mee.
Graag neem ik je mee in mijn belevenissen die ik zeker nooit had mee gemaakt als ik geen ADHD had. Mijn motto is daarom ADHD maakt je leven leuker.
"Mevrouw: geeft u altijd les als Jochem Myjer?"
Het gebeurt ieder jaar weer opnieuw. Zodra ik de nieuwe brugklassers ontmoet na de zomervakantie en mij vol passie voorstel en vertel over mijn vak, krijg ik de opmerking dat ik toch echt lesgeef als Jochem Myjer. Misschien kun je jezelf wel voorstellen hoe mijn manier van lesgeven er in hun ogen uitziet. Waarschijnlijk half springend van blijdschap en erg los met de armen.
Toch kan ik het mij niet voorstellen dat ik werkelijk zo druk ben voor de klas, ik ben tenslotte erg mijzelf en vind dat ik mijn ADHD echt mega goed onder controle heb. Ik krijg immers echt vaak complimenten over mijn niet opvallende aanwezigheid van ADHD.
Tot ik er beter op ben gaan letten, want tja ik kan mij ontzettend goed aanpassen aan hoe mensen willen dat ik mij gedraag. Dus ook hoe mensen willen dat ik mij gedraag als docent voor een klas.
Mijn grootste verbazing was dat ik inderdaad de halve cabaretier aan het uithangen was door misschien wel op alles een passende opmerking te hebben. Dus voor ieder opvallend gedrag iets om er over te zeggen. En dan moeten “helaas” de meeste leerlingen lachen.
Dus dat is al wel een puntje waarom ze mij de vrouwelijke Jochem vinden. Ik heb tenslotte echte humor en kan ondertussen ook wel een beetje de spot met mijzelf drijven. Maar ja dan punt twee: het druk bewegen. Ook daar moet ik helaas op antwoorden dat ik dat tijdens mijn lesgeven doe.
Verklaart waarom ik de eerste paar weken van het schooljaar overal spierpijn creëer zonder een enkel sportief moment.
Moet ik mezelf aanpassen aan verwachtingen?
Nu kunnen jij en ik zelf de vraag stellen of ik mijn lesstijl nu nodig moet gaan veranderen of dat ik lekker mijn ‘Myjer’ stijltje mag behouden. Nu was mijn eerste blik in mijn hoofd toch echt dat ik de stand-in van Jochem word. Maar daar zijn meer mensen niet blij mee dan wel, dus toch maar weer terug naar mijn lesgeven.
Heb jij het antwoord al voor mij?
Voor het geval je toch van mening bent dat ik lekker docent moet blijven, heb ik maar zelf een antwoord gegeven. Ja, ik blijf lekker mijzelf met mijn eigen happy stijl van les geven.
De feedback van de leerlingen is eigenlijk altijd net zo gezellig als dat ik me voel voor een klas. De leerlingen vinden mijn vak een ‘blij ei’ vak en hebben soms best wel herkenning in mijn gedrag.
Maar wat is dan het allerbelangrijkste?
Maar naast de leuke reacties en het plezier dat ze uitstralen door mijn blijheid, is het allerbelangrijkste dat ik me er super lekker bij voel. Op deze manier ben ik niet zo moe als wanneer ik het gedrag vertoon zoals stond in de opleidingsboekjes. En ik kan oprecht zeggen dat ik ben zoals ik ben en ik mag er zijn.
Iets wat volgens mij voor iedereen geldt en zeker voor al die lieve zoekende pubers die wat voor stempel dan ook of geen stempel hebben gekregen. Dat zij dat een beetje van mij mogen leren en ik een beetje van hun.
Wanneer maakt ADHD jouw leven leuker? Laat hieronder jouw reactie achter en wie weet kunnen we elkaar inspireren.
Liefs,
Clarissa
Wil jij meer informatie over ADHD tijdens je werk?
Bekijk hier alles over ADHD & Werk
Over de auteur
Hallo leuke gezellige lezers!
Ik ben Clarissa Ernest- Rutten en ben 27 jaartjes jong. Naast een gezellige echtgenote van mijn man Tim en baasje van mijn Franse bulldog Brutus ben ik de andere uren docent levensbeschouwing op een middelbare school. Tijdens mijn basisschool tijd hebben ze ontdekt dat ik ADD en Dyslexie heb. Alleen werd al snel gemeld dat ze de H waren vergeten toe te voegen aan de ADD. In mijn blogs hoop ik jullie mee te kunnen nemen in mijn ADHD avonturen binnen mijn werk als docent.
