Peter Ramaekers, 64 jaar, een ?oude? ADHD-er. Maar niet oud van geest! Creatief, ondernemend en spiritueel zijn mijn belangrijkste kenmerken en interesses. Ik schrijf graag: columns over politieke en maatschappelijke thema?s, en boeken over filosofie en spiritualiteit. En daarvoor heb ik vooral profijt gehad van de positieve eigenschappen die er aan ADHD kleven!
ADHD-ers staan vaak bekend om hun impulsief gedrag. Niet eerst nadenken, maar meteen doen!
Dat deze instelling kan leiden tot vervelende gevolgen weten we allemaal. Toch is impulsief gedrag moeilijk te vermijden. Want iets nieuws doen en vooral je grenzen opzoeken zijn oh zo aantrekkelijk!
En voor risico?s zijn we niet bang. Het gaat er om wat we nu ? op dit moment ? beleven, en straks, ?daar kun je je nog genoeg zorgen over maken als het zo ver is ?. . ?Als je impulsief bent ben je letterlijk grensverleggend bezig. En dat kan heel vaak ook positief uitpakken.
Risiconemers beter ontwikkeld brein
Jongeren vanaf 18 jaar die impulsief zijn en daardoor meer risico nemen in (bijvoorbeeld) het verkeer hebben meer actieve zenuwverbindingen in hun hersenen dan jongeren die ?op safe spelen?, blijkt uit onderzoek. De onderzoekers hebben hiermee het idee ontkracht dat jongeren die risico?s nemen een onvolwassen brein hebben.
Het tegendeel is waar: uit het onderzoek blijkt dat zij juist een beter ontwikkeld brein hebben. Risiconemers pakken sneller uitdagingen op, waardoor zij leren van hun grensverleggende ervaringen. Zij leren ook sneller controle over hun omgeving te krijgen, met een combinatie van speelsheid, plezier en ernst. Daar komt bij dat we ons moeten realiseren dat risico durven nemen, dus onverschrokkenheid, genetisch overdraagbaar is. ?Als je impulsief bent en nauwelijks ergens bang voor bent is er misschien ook wel een ouder of (over)grootouder die zo was ?. ?Oh, dat deed opa ook al!?
Gedrevenheid en enthousiasme benutten lijkt dus zeker iets waar de ADHD-er van nature goed in is. Ze voelen zich er ook lekker bij, vooral als er een duidelijke uitdaging bij komt kijken.?Ergens bang voor zijn omdat het moeilijk of uitdagend is, daar hebben we nauwelijks last van.
Die uitdaging vooral opzoeken is wat ik kan aanraden (maar goede begeleiding daarbij van een vriend aan de zijlijn, of een ouder die zich niet opdringt, kan geen kwaad ? juist om een probleem voor te zijn). En vooral geen saai, repetitief werk doen. Vooral niet aan de lopende band gaan staan.
Ik zie impulsiviteit dus als een ?talent in de dop?.
Hoe kan dit talent meer worden geaccepteerd?
Door te gaan kijken waar er behoefte is aan grensverleggend gedrag, en aan risico nemen. Dat is vooral in het (innovatieve) bedrijfsleven.
Waar kun je een dergelijk talent dus veel toepassen?
Overal waar grenzen verleggen leidt tot nieuwe toepassingen, en beter inzicht. Weer: vooral in bedrijven en organisaties die voorop lopen. Maar ook in onderwijs, training en in de praktijk van coaching.
