Hierbij een blog van Sylvia van Os. Sylvia is een?ervaringsdeskundige die zelf werkzaam is als ambulant begeleider in de psychiatrie.?Sylvia heeft de diagnose ADD en schrijft in haar blogs over waar ze tegenaan loopt, vaak serieus, maar vaak ook met een knipoog.
Mijn sociale leven is een grote golfbeweging. Net als bij de andere aspecten van mijn leven is ook hier de balans vaak ver te zoeken. Soms gaan er weken voorbij waarin ik mezelf als een kluizenaar terugtrek, weg van alle prikkels. Even tijd nodig om op te laden en bij te komen. Om me na een poosje weer als herboren te voelen en dan gaat het weer kriebelen. Ik stuur hier en daar weer een appje, maak weer afspraken voor fotoshoots die ik naast mijn werk graag doe en plan enthousiast de ene afspraak na de ander, eager om weer wat te doen en om bij te praten met vriendinnen die ik lichtelijk heb verwaarloosd.
Mijn agenda druppelt langzaam vol
Al appende kom ik met die ene vriendin op het idee voor een leuke voorstelling in het theater, en vervolgens zie ik wanneer ik online kaartjes wil bestellen dat ook die ene leuke band een maand later komt. Leuk! Meteen vragen wie er zin heeft en alvast kaartjes gekocht. Ach en mijn dochtertje wilde ook nog zo graag naar die ene film, die draait niet zo lang meer, meteen maar even plannen! Nu heb ik wel met vriendin S afgesproken, maar vriendin C heb ik ook al een tijd niet gezien, met haar ook meteen maar wat afspreken, anders komt het er telkens niet van.
En zo druppelt mijn agenda langzamerhand weer vol, en na een week staat de komende maand helemaal tot de nok toe gevuld. Fijn! Allemaal leuke dingen in het vooruitzicht, voorpret is immers net zo belangrijk als de activiteit zelf. En energie voor 10, dus dat komt goed!
De schoen begint weer te wringen
Een paar weken later begint de schoen te wringen. Nog niet bijgekomen van het een, staat het ander alweer gepland. Die energie van even terug is een flink eind gedaald. Hoe leuk alles ook is, ik heb altijd even tijd nodig om weer op te laden nadat ik veel onder de mensen ben geweest. En voor het gemak ben ik in het plannen van die afspraken vergeten dat er ook nog her en der een verjaardag, een voorstelling op school, een vergadering van de ouderraad of een afscheidsfeestje van een collega bij komt.
?Impulsieve chaoot
Kortom, een impulsieve chaoot die haar neus weer eens tegen dezelfde steen stoot.. Met als gevolg een periode waarin ik mijn activiteiten weer afbouw, en weer even uit beeld ben. Het is een opluchting om te weten waar deze terugkerende valkuil vandaan komt. Ik heb me voordat ik wist dat ik ADD heb vaak afgevraagd wat er mis met me is. Deze parttime kluizenaar heeft namelijk echt wel behoefte aan sociale contacten! (alleen nu even niet 😉 )
Op?monstersinmijnhoofd.wordpress.
Dat is heel herkenbaar, ik heb dat ook vaak al moet ik zeggen dat ik voor me zelf een systeem heb ontwikkeld
en dat is dan zeg maar weekelijks minimaal 1 avond/dag alleen eigen wereld eigen dingen .ik ben ook een gezelschaps mens maar een hele week weg vliegen en afspraken enzovoort,nee dankje! want als ik teveel hooi op mn vork neem dan kan ik er echt ziek van worden,sinds ik de diagnose Adhd heb valt er veel op zn plek en heb ik wel geleerd meer mn grenzen aan te geven mijn omgeving accepteerd dat ook en staat er niet raar van te kijken. maar leuk en goed geschreven blijf zo door gaan.
Oh mijn god, dit ben ik. En ik baal er van. Best moeilijk om hier balans in te vinden, vind je niet?
Ik heb ook ADD en inmiddels ook een burnout. Ik zie het nooit aankomen. Vind alles leuk en gezellig en dan ineens kan ik niet meer, ben ik op.
Tips zijn zeeeeer welkom!