Sinds vandaag start Cathelijne Wildervanck met bloggen voor ADHDpositief. Welkom Cathelijne, wij zijn zeer blij met jouw inbreng. Cathelijne is grondlegger en directeur van ADHD-centrum Nederland. In haar werk vindt ze het het leukste om steeds weer datgene te vinden waardoor iemand zelf positieve veranderingen kan cre?ren. Voor Cathelijne houdt ADHD/ADD onder meer in: een informatiestrategie die niet goed afgestemd is. Vaak is het geen aandachtstekort maar aandacht op een verkeerde plek!
Feest der herkenning
Als ik een lezing geef voor mensen met ADHD of ADD en daarbij een beetje vertel hoe het in mijn hoofd werkt, is het een feest der herkenning. Kennelijk is het een dun lijntje tussen het zijn van de professional en de client.
Ik denk in patronen
Ik denk niet in stoornissen, tekortkomingen en ziektes. Ik denk wel in patronen die meer of minder handig voor je zijn. Ikzelf heb bakken met patronen ontwikkeld in mijn leven, die maakte dat het mezelf niet eens opviel hoe druk ik het soms van binnen had. Hoeveel ik over dingen nadacht en herkauwde zeg! Als een koe met zes magen, alleen heb ik niet 6 breinen maar slechts 1 voor al dat gekauw.
Gespecialiseerd in ADHD
Bij ?toeval? raakte ik gespecialiseerd in ADHD. En steeds was er de vraag hoe dat dan zo gekomen was. Of ik een kind had met?..of ik het zelf had?..En steevast was het antwoord ontkennend. Ik heb geen diagnose, mijn kinderen ook niet. Ik heb gewoon, met vallen en opstaan, geleerd te leven met dit hoofd. Een hoofd dat ik leuk vindt om alles dat het verzint. Een hoofd dat ik verfoei omdat het alle geluiden registreert, knettergek wordt van mijn wiebelende kinderen, een gedachte beslist niet los kan laten en op de gekste momenten de meest geniale (in mijn ogen althans) ingevingen krijg. Een hoofd dat NIET rijp is voor een diagnose. Want het is niet problematisch genoeg, gelukkig.
En dankzij dat hoofd heb ik verzonnen dat er veel meer mensen zijn die een te vol hoofd hebben, maar daarmee niet permanent verbannen hoeven te worden naar een andere planeet waar chaos wel gewaardeerd wordt. Wat zou het gaaf zijn trouwens als chaos een wettig betaalmiddel zou zijn, maar goed dit is dan weer zo?n maf zijspoor.
Expert in volle hoofden
Ik heb aangeboden te bloggen voor deze site. En dat zal ik doen als ?expert in volle hoofden?. En reken maar dat ik mezelf niet als de expert zie die vanaf de zijlijn wel even vertelt hoe jij orde en rust in je leven moet cre?ren. Zo?n soort van expert zijn past me niet. Dus mag je ook meekijken in mijn hoofd. En hopelijk daaruit de hoopvolle boodschap trekken: als zij het kan, kan ik het zeker!
Tot gauw!
P.S.
Ik schrijf graag over wat jij interessant vindt. Dus?. laat een reactie achter met waar je tegenaan loopt en waarom je daar tegenaan loopt of stuur een mail naar bart@adhdpositief.nl. Dan ga ik kijken of ik daar iets leuks en inspirerends over kan schrijven!
Benieuwd naar ADHD-centrum Nederland? Kom een kijkje nemen : )
[…] https://www.adhdpositief.nl/algemeen/even-voorstellen-cathelijne-wildervanck/ […]
Hoihoi. Ik zou graag als volgt willen weten. Ik heb 4 kinderen waarvan 1 zoon al als ADD-er is gediagnosticeerd. M’n dochter van 17 heeft de ADHD-gave ook en dat maakt haar gedrag nogal moeilijk. Haar moeder, m’n ex, bedekt echt alles met de overbekende mantel der liefde en ik blijf botsen. Ik ben overigens ervaren ADHD-er. Tips?
De samenleving vind mij vreemd.
Ik hoor vaak dat het met mij nooit saai is. Dat is een voordeel.
expert in volle hoofden… mijn vriendin gaf vlak na mijn diagnose regelmatig aan dat ze best wel eens een dagje in mijn hoofd wilde meekijken. dan vertelde ik welke onderwerpen er allemaal voorbij kwamen. al snel werd haar duidelijk dat het onbegonnen werk zou zijn.
vorig jaar liep ik, na een jaar uit de running te zijn geweest, voor het eerst weer een kennedymars. na 60 kilometer was ik mezelf tegengekomen en had de man met de hamer een flinke slag in mijn rechter bovenbeen geslagen. ik liep alleen, in het zonnetje, te slepen met mijn been, kapot van de vermoeidheid. wat had ik me toch overschat, alsof ik in het zelfde tempo als voor de burn out die tocht uit zou lopen. yeah right. toch was het goed, kon de pijn me niet deren en moest ik er zelfs om lachen.
voor het eerst was het me gelukt om mijn hoofd voor een moment echt leeg te lopen. mijn hoofd echt leeg te hebben. het is me daarna ook niet meer gelukt, (ik heb daarna ook niet meer zo slecht gelopen. maar wat was dat moment genieten!)
is dit normaal voor een add/adhd-er?